ในป่าอันห่างไกลในรัฐเกรละ ทางตอนใต้ของอินเดีย ฉันมองเห็นสิ่งที่แปลกตา สิ่งที่ดูเหมือนรูปปั้นในตอนแรกนั้น แท้จริงแล้วคือช้างที่มีชีวิต ซึ่งมีทั้งหมด 57 ตัว ถูกจำกัดให้อยู่ในพื้นที่เล็กๆ

การเคลื่อนไหวของพวกมันถูกจำกัดอย่างเข้มงวด พวกมันไม่สามารถนอนราบ ยืดขา หรือแม้แต่เข้าถึงภาชนะน้ำที่ว่างเปล่าได้

ฉันได้ยินการปฏิบัติต่อช้างอย่างโหดร้ายที่วัด Guruvayur ซึ่งเป็นที่ที่ช้างถูกกักขังไว้ คนงานวัดเป่านกหวีดเพื่อสั่งให้ Nandan หยุดนิ่ง

ฉันเดินทางมาพร้อมกับ Duncan McNair ผู้ก่อตั้ง Save The Asian Elephants (STAE) และ Dr. Nameer ศาสตราจารย์และผู้เชี่ยวชาญด้านสัตว์ป่า

ใกล้ๆ กัน มีช้างวัดอีกตัวชื่อ Padmanabhan ห้อยขาข้างหนึ่งไว้ในมุมเฉียง ซึ่งเป็นผลมาจากการจงใจใช้กำลังเมื่อ 15 ปีก่อนเพื่อควบคุมมัน Harish Sudhakar นักวิจัยยืนยันว่า Padmanabhan นิ่งเฉยมาเป็นเวลาสองทศวรรษแล้ว

นอกจากนี้ เรายังพบ Lakshmi Narayan ช้างอายุ 15 ปี ยืนนิ่งอยู่ในสระน้ำสกปรก ผู้ฝึกช้างแสดงท่าทีเป็นศัตรูและพยายามโน้มน้าวให้มันนอนลงเพราะถูกโซ่ล่ามไว้ ศาสตราจารย์ Nameer แปลหนังของช้างที่ผู้ฝึกสอนใช้แท่งเหล็กเพื่อเผยให้เห็นใบหน้าของพระลักษมีที่ประกบกัน

Vinayaka ซึ่งเป็นช้างอีกตัวหนึ่ง ถูกผู้ฝึกใช้น้ำฉีดใส่อย่างรุนแรง โดยผู้ฝึกใช้ไม้ตีหัวช้างให้เข้าที่ ศาสตราจารย์ Nameer อธิบายว่าไม้ตีนี้เป็นส่วนหนึ่งของ “วัฏจักรแห่งความเจ็บปวด” ที่ใช้บังคับให้เชื่อฟัง

เมื่อฉันถามดร. Nameer เกี่ยวกับอาการของ Nandan เขาก็ตอบว่าช้างตัวนั้นถูกล่ามโซ่ไว้ในจุดเดิมมาเป็นเวลา 20 ปี โดยไม่มีอิสระใดๆ Sudhakar บรรยายถึงการปฏิบัติทั่วไปที่ช้างจะถูกสอดเชือกไว้เหนือนิ้วเท้าเพื่อผูกเชือก

ที่ทางเข้าวัดมีเทวี ช้างที่ถูกล่ามโซ่ไว้เป็นเวลา 35 ปี และไม่เคยได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมงานเทศกาล

แม้จะมีการร้องขอให้มีการปรับปรุงสภาพแวดล้อมและความพยายามในการสร้างกรง แต่ทางวัดก็พยายามเปลี่ยนแปลง

ช้างมักจะถูกขนส่งด้วยรถบรรทุกที่แออัดเพื่อเข้าร่วมงานเทศกาลต่างๆ ซึ่งช้างจะถูกล้อมรอบไปด้วยเสียงดังและผู้คน

ในช่วงที่ช้าง “ต้องจำ” ช้างเหล่านี้จะมีอาการตาบอดชั่วคราวและฮอร์โมนลดลง และบางตัวถึงขั้นเสียชีวิตจากการรักษาเหล่านี้

ช้างที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับสองในรัฐเกรละถูกบังคับให้เข้าร่วมงานเทศกาลแม้ว่าจะถูกล่ามโซ่ก็ตาม ส่งผลให้เท้าของช้างได้รับความเสียหายเพื่อให้เคลื่อนไหวไม่ได้อาหารของช้างประกอบด้วยใบปาล์มแห้งเท่านั้น ซึ่งต่างจากอาหารทั่วไปที่พวกมันกิน ช้างได้รับน้ำเพียงเล็กน้อยและการดูแลจากสัตวแพทย์ไม่เพียงพอ ความพยายามที่จะนำสัตวแพทย์ที่มีคุณสมบัติมาประเมินสภาพของช้างถูกขัดขวาง

มูลค่าของช้างแต่ละตัวอยู่ที่ประมาณ 80,000 ปอนด์ และการที่ช้างถูกแสวงหาประโยชน์จากเทศกาลและงานแต่งงานก็ส่งผลให้ช้างถูกเอารัดเอาเปรียบ

ดร. Sreedhar Vijayakrishnan ผู้เชี่ยวชาญด้านพฤติกรรมของช้าง กล่าวว่าในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา พฤติกรรมของช้างเพิ่มขึ้นเนื่องจากโอกาสในการแสวงหาประโยชน์เพิ่มขึ้น

ในอดีต ช้างได้รับการฝึกด้วยวิธีการที่รุนแรงมากขึ้น แต่ในปัจจุบัน มีการใช้วิธีการที่รุนแรงกว่าเพื่อขับไล่พฤติกรรมของช้าง

กระบวนการฝึกช้างที่เรียกว่าปาจันเกี่ยวข้องกับการขังช้างไว้ในคอกไม้ที่เรียกว่าคอกช้าง เมื่อช้างถูกขังและถูกจัดเป็นคอก พวกมันจะถูกเฆี่ยนตีวันละสองครั้งนานถึงหกเดือน

ฉันเดินทางไปที่รัฐกรณาฏกะเพื่อพบกับความจริงอันเลวร้าย ซึ่งฉันพบคอกช้างที่ซ่อนอยู่ซึ่งมีช้างป่า 30 ตัวอยู่ในคอก ช้างหลายตัวรวมทั้งลูกช้างยังได้รับบาดเจ็บทางจิตใจอย่างเห็นได้ชัดและต้องได้รับการรักษา

ช้างป่าตัวหนึ่งซึ่งถูกจัดเป็นคอกและหวาดกลัว ถอยหนีในขณะที่เด็กๆ ขว้างหินใส่มัน ช้างป่าตัวผู้วัยรุ่นในคอกถูกเฆี่ยนตีอย่างต่อเนื่อง ช้างป่าตัวนั้นไม่มีร่มเงาหรือน้ำ แสดงให้เห็นสัญญาณของความทุกข์ทรมานอย่างชัดเจนช้างมักจะตาบอดและถูกทำร้าย และค่ายฝึกเหล่านี้ยิ่งทำให้ความทุกข์ทรมานของพวกมันแย่ลงไปอีก นักอนุรักษ์ที่ฉันคุยด้วยเน้นย้ำถึงสภาพความเป็นอยู่และแรงจูงใจทางการค้าที่ผลักดันการแสวงประโยชน์นี้

ความทุกข์ยากของช้างในอินเดียทำให้ Duncan McNair ก่อตั้ง STAE โดยมีเป้าหมายเพื่อสร้างความตระหนักรู้และสนับสนุนให้ช้างเหล่านี้ได้รับการช่วยเหลือ

สถานการณ์นี้วิกฤต เนื่องจากมีช้างพลายเหลืออยู่ในอินเดียเพียงประมาณ 25,000 ตัว ซึ่งลดลงอย่างรวดเร็วจากกว่าหนึ่งล้านตัวในปี 1900 และยังมีช้างอีกเกือบ 4,000 ตัวที่ยังถูกกักขังอยู่

ที่วัด Guruvayur ครอบครัวชาวอินเดียหลายครอบครัวดูเหมือนจะไม่สนใจความทุกข์ทรมานของช้าง แต่กลับมุ่งเน้นไปที่ประสบการณ์ทางศาสนาแทนผู้เชี่ยวชาญเช่น Venkita Chalam แนะนำว่าการใช้ช้างในงานเทศกาลเป็นแนวทางปฏิบัติสมัยใหม่ ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของประเพณีโบราณ

เพื่อแก้ไขปัญหานี้ ได้มีการรณรงค์สร้างความตระหนักรู้ให้กับประชาชนและกดดันให้บริษัทท่องเที่ยวส่งเสริมปฏิสัมพันธ์กับช้าง

STAE ได้ติดต่อบริษัทท่องเที่ยวหลายแห่ง ส่งผลให้บางแห่งต้องยุติกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับช้าง

การมาเยือนของฉันช่วยแก้ปัญหาการแสวงประโยชน์จากช้างในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว เพื่อแก้ไขปัญหานี้ การสร้างความตระหนักรู้ให้กับประชาชนและการท่องเที่ยวอย่างรับผิดชอบจึงมีความจำเป็น

การสูญพันธุ์ของสัตว์อันงดงามเหล่านี้จะต้องยุติลง และปลดปล่อยพวกมันจาก